Ağaçtaki Bisiklet / Ağaç Gibi Düşünmek-3

Olan şey basit aslında:

Ağaç büyümüş.

Yani işini yapmış.

Ağaç dediğin her yıl gövdesine yeni bir halka ekler.

Gövdesine yaslanmış bir çivi, bir tel, bir bisiklet…

Ağaç hiçbirini itmez.

Sadece büyür,

ve büyürken içine çeker.

Yorum yapmaz.

Uyarı levhası asmaz.

Genişler.

Bu bisikletin hikâyesi de öyle.

Rivayet o ki 1910’larda bir çocuk Washington’da bisikleti bırakıyor.

Sonra savaşa gidiyor.

Dönmüyor.

Ağaç ise orada kalıyor.

Ve üstüne halka ekliyor.

Hiçbir şey sormaz.

Cevap da beklemez.

Sadece kaldığı yerden devam eder.

Zaman geçer.

Sen çoktan unutmuşsundur.

Ama ağaç unutmaz.

Çünkü onun işi tutmak,

senin işin bırakmaktır.

Sonra biri geçerken durur, ağaca bakar.

“Ne biçim yutmuş,” der.

Oysa yutmamıştır.

Sindirmiştir.

Yavaş yavaş, halka halka…